Kamienica Bartoszków, wcześniej Pigułczyńska (nr 1) - wybudowana w XVI wieku przez rodzinę aptekarzy. W 1637 r. własność Adama Jarzębskiego. Następnie do 1870 r. była w posiadaniu seminarium zakonu bartolomitów (bartoszków). Przebudowywana. W czasie II wojny światowej zniszczona. Podczas odbudowy jej część frontowa została zwrócona w stronę placu Zamkowego.
Kamienica Mansjonaria - znajduje się na rogu Placu Zamkowego. W XV wieku na terenie, który obecnie zajmuje stał dom Nad Kanałem (nazwa od biegnącego nieopodal kanału). W 1433 r. został on ofiarowany przez księżnę Annę mazowiecką mansjonarzom kościoła farnego. W 1525 r. zbudowali oni kamienicę, w której zmarł ostatni książę mazowiecki, Stanisław. Budynek był własnością misjonarzy do połowy XIX wieku. Kamienica została przebudowana w XVI i XVII wieku. W XVI wieku budynek zmienił wystrój na renesansowy, a przyczynili się do tego włoscy architekci Antonio Visconti i Bernardo Morando. W latach 1918-1920 hrabia Władysław Kościelski (był on ostatnim właścicielem prywatnym) przeprowadził remont kamienicy. W okresie międzywojennym budynek wynajmowała ambasada Rumunii. Podczas II wojny światowej kamienica została prawie nie zniszczona.
Kamienica Psałteria - powstała w 1684 r., zbudowana z połączania budynków z XV i XVI wieku, dawna własność księży psałterzystów. W XIV wieku na zajmowanym przez nią obszarze znajdowały się piece do wytopu żelaza. Po II wojnie światowej przetrwały mury parteru i fragment fasady.
Kamienica Schmitta - powstała w 1728 r., zbudowana z połączania budynków z XVI i XVII wieku. Inicjatorem budowy był konsyliarz królewski Karol Schmitt. Po II wojnie światowej przetrwał parter i sień.
Dawne Seminarium Duchowne - budynek z 1743 r. posiadający rozczłonkowaną barokową fasadę, powstały w miejscu szkoły parafialnej z XV wieku.
Kamienica Bractwa Miłosierdzia - wybudowana ok. 1642 r. Do 1841 r. własność Bractwa Miłosierdzia założonego przez Piotra Skargę. Na przełomie XIX i XX wieku dobudowano dodatkowe dwa pietra i część z przejściem w kierunku ulicy Piwnej. Po II wojnie światowej przetrwała fasada do wysokości gzymsu i barokowy portal z kulą na cokole z XVIII wieku.
Kamienica Aptekarzowska - wybudowana w XVI wieku przez aptekarza Pawła. W XVIII wieku zamieszkiwała ją aptekarska rodzina Fryzów. W latach 1780-1790 stanowiła własność Bernarda Croisy (sekretarza królewskiego). Po II wojnie światowej przetrwał parter i fragment piętra (m.in. mur z XVI wieku i szczyt z XVII wieku).
Kamienica Metrykantów Koronnych - zbudowana XVI wieku, przebudowywana w latach 1676, 1717 i 1816. Właścicielami budynku byli m.in. metrykanci koronni, stąd nazwa kamienicy. W jej posiadaniu byli m.in.: od 1718 r. Andrzej Franciszek Cichocki, a na początku XIX wieku Walenty Skorochód-Majewski. Skorochód-Majewski uruchomił w kamienicy drukarnię sanskrycką. W 1944 r. została ona całkowicie zniszczona. Podczas odbudowy nie zrekonstruowano czwartego piętra.
Kamienica Pod Okrętem - powstała w 1642 r., przebudowywana, zwieńczona płaskorzeźbą przedstawiającą okręt.
Kamienica Salwator - Pod Chrystusem Zmartwychwstałym - wybudowana w 1632 r. dla Jakuba Gianottiego. Po wojnie restaurowana. Podczas odbudowy attyki nie przywrócono jej poprzedniego wyglądu. Nadużycia konserwatorskie polegały na zastąpieniu figury Chrystusa obeliskiem, a św. Weronika (popiersie znajdujące się u podstawy grzebienia) nie trzyma, tak jak to było pierwotnie, chusty, a tarczę z maską martwego mężczyzny.
Kamienica Cechu Szewców - pochodząca z XVI wieku. W 1799 r. kupiona przez cech szewców i zaadoptowana na jego siedzibę. W 1944 r. spłonęła, zachowały się jedynie elewacje. Po wojnie wyburzona, w 1954 r. odbudowana. Obecnie jest siedzibą Muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych im. Jana Kilińskiego.
Kamienica Jana Kilińskiego - pochodzi z XVIII wieku, własność m.in. Jana Kilińskiego, zmarłego w niej w 1818 r. W 1916 r. umieszczono na niej tablicę upamiętniającą Kilińskiego. Podczas II wojny światowej całkowicie zniszczona i następnie zrekonstruowana.
Źródło - artykuł w Wikipedii,
autorzy: wikipedyści,
licencja: GNU FDL,
Źródło - artykuł w Warszawawikia,
autorzy: wikiapedyści,
licencja: GNU FDL,
Urząd Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy
Zabytki Śródmieścia
Stare Miasto- Plac Zamkowy z Zamkiem Królewskim i kolumną Zygmunta III
- Pałac Pod Blachą
- Katedra św. Jana
- Rynek Starego Miasta
- Barbakan
- Kościół św. Marcina
- Kościół Matki Boskiej Łaskawej
- Kamienica Pod Gołębiami
- Kamienica Pod Okrętem
- Kamienica Patrycjuszowska Burbachów
- Kamienica Pod Chrystusem
- Kanonia
- Pomnik Warszawskiej Syrenki
- Kościół św. Jacka
- Kościół Nawiedzenia NMP (według podania wybudowany na miejscu pogańskiej świątyni)
- Kościół Świętego Ducha
- Kościół św. Kazimierza
- Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie
- Pałac Sapiehów
- Rynek Nowego Miasta
- Ulica Freta
- Ulica Mostowa
- Kościół Franciszkanów
- Trakt Królewski
- Krakowskie Przedmieście
- Kościół św. Anny
- Kościół św. Krzyża
- Pałac Prezydencki
- Kościół Karmelitów
- Pałac Staszica
- Pomnik Mikołaja Kopernika
- Kamienne Schodki
- Muzeum Historyczne m.st. Warszawy
- Barbakan
- Mury miejskie
- Kamienica Salwator
- Muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych im. J. Kilińskiego
- Kamienica Pod św. Anną
- Kamienica Fukierów
- Muzeum Literatury
- Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych
- Kościół św. Marcina
- Most gotycki
- Kamienica Pod Pelikanem
- Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej
- Zamek Królewski
- Pałac pod Blachą
- Tunel Trasy W-Z
- Gnojna Góra
- Pomnik Syrenki
- Kolumna Zygmunta
- Plac Zamkowy
- Pałac Mostowskich przy ul. Andersa - dziś siedziba Komendy Stołecznej Policji
- Kościół Ewangelicko-Reformowany przy al. Solidarności z 1866 roku
- Kościół pw Przemienienia Pańskiego ojców Kapucynów przy ul. Miodowej
- Pałac Paca-Radziwiłłów przy ul. Miodowej
- Arsenał przy ul. Długiej
- Sąd Okręgowy w Warszawie Wydziały Hipoteczne przy al. Solidarności
- Pałac Krasińskich
- Pałac Teppera-Dückerta w Warszawie - Pod Czterema Wiatrami przy ul. Długiej
- Pałac "Na Podkańskiem" przy ul. Długiej
- Zabytkowy fragment ul. Nalewki (dziś ul. Bohaterów Getta) wraz z torami tramwajowymi z początku XX wieku
- Muzeum Więzienia na Pawiaku przy ul. Dzielnej
- Kościół parafialny św. Augustyna przy ul. Nowolipki z 1896 roku
- Kościół parafialny Narodzenia NMP na Lesznie przy al. Solidarności 80 (dawny kościół Karmelitów Trzewiczkowych)
- Pałacyk Bogusławskiego przy ul. Żelaznej 97
- Resztki zabudowań fabryki mebli "Szczerbiński i Kamler" ul. Dzielna 72, miejsca siedziby Dowództwa Komendy Głównej AK w dniach 1-6 VIII 1944 w czasie powstania warszawskiego 1944
- Szpital św. Zofii ul. Żelazna 90 róg Nowolipie
- Gmach Zespołu Szkół Ekonomicznych przy ul. Stawki 6/8
- Gmach przy ul. Stawki 5/7
- Resztki zabudowań ul. Stawki róg Okopowa
- Budynek ul. Nowolipki 20
- Budynek ul. Żelazna 103 z tablicą na ścianie upamiętniającą masowe zabójstwa ludności żydowskiej z terenu getta przez niemieckie władze okupacyjne, miejsce tzw. SD-Befehlstelle
- Okopy Lubomirskiego
- Gęsiówka (więzienie)y
- Więzienie kobiece "Serbia"
- Budynek byłych zabudowań Koszar Artylerii Konnej, byłego przedwojennego więzienia wojskowego do 1939 roku i późniejszej siedziby w czasie wojny Judenratu na terenie na przeciwko Pomnika Bohaterów Getta w Warszawie - dawniej przy ulicy Zamenhofa 19 róg Gęsiej
- Garbarnia Braci Pfeiffer, Szlenkier i Temler na miejscu obecnego Centrum Handlowego KLIF w rejonie Okopowej u zbiegu z byłą ulicą Glinianą, naprzeciw Cmentarza Żydowskiego
- Kercelak - plac Kercelego (targowisko)
- Pasaż Simonsa
Kamienica Bartoszków, wcześniej Pigułczyńska (nr 1) - wybudowana w XVI wieku przez rodzinę aptekarzy. W 1637 r. własność Adama Jarzębskiego. Następnie do 1870 r. była w posiadaniu seminarium zakonu bartolomitów (bartoszków). Przebudowywana. W czasie II wojny światowej zniszczona. Podczas odbudowy jej część frontowa została zwrócona w stronę placu Zamkowego.
Kamienica Mansjonaria - znajduje się na rogu Placu Zamkowego. W XV wieku na terenie, który obecnie zajmuje stał dom Nad Kanałem (nazwa od biegnącego nieopodal kanału). W 1433 r. został on ofiarowany przez księżnę Annę mazowiecką mansjonarzom kościoła farnego. W 1525 r. zbudowali oni kamienicę, w której zmarł ostatni książę mazowiecki, Stanisław. Budynek był własnością misjonarzy do połowy XIX wieku. Kamienica została przebudowana w XVI i XVII wieku. W XVI wieku budynek zmienił wystrój na renesansowy, a przyczynili się do tego włoscy architekci Antonio Visconti i Bernardo Morando. W latach 1918-1920 hrabia Władysław Kościelski (był on ostatnim właścicielem prywatnym) przeprowadził remont kamienicy. W okresie międzywojennym budynek wynajmowała ambasada Rumunii. Podczas II wojny światowej kamienica została prawie nie zniszczona.
Kamienica Psałteria - powstała w 1684 r., zbudowana z połączania budynków z XV i XVI wieku, dawna własność księży psałterzystów. W XIV wieku na zajmowanym przez nią obszarze znajdowały się piece do wytopu żelaza. Po II wojnie światowej przetrwały mury parteru i fragment fasady.
Kamienica Schmitta - powstała w 1728 r., zbudowana z połączania budynków z XVI i XVII wieku. Inicjatorem budowy był konsyliarz królewski Karol Schmitt. Po II wojnie światowej przetrwał parter i sień.
Dawne Seminarium Duchowne - budynek z 1743 r. posiadający rozczłonkowaną barokową fasadę, powstały w miejscu szkoły parafialnej z XV wieku.
Kamienica Bractwa Miłosierdzia - wybudowana ok. 1642 r. Do 1841 r. własność Bractwa Miłosierdzia założonego przez Piotra Skargę. Na przełomie XIX i XX wieku dobudowano dodatkowe dwa pietra i część z przejściem w kierunku ulicy Piwnej. Po II wojnie światowej przetrwała fasada do wysokości gzymsu i barokowy portal z kulą na cokole z XVIII wieku.
Kamienica Aptekarzowska - wybudowana w XVI wieku przez aptekarza Pawła. W XVIII wieku zamieszkiwała ją aptekarska rodzina Fryzów. W latach 1780-1790 stanowiła własność Bernarda Croisy (sekretarza królewskiego). Po II wojnie światowej przetrwał parter i fragment piętra (m.in. mur z XVI wieku i szczyt z XVII wieku).
Kamienica Metrykantów Koronnych - zbudowana XVI wieku, przebudowywana w latach 1676, 1717 i 1816. Właścicielami budynku byli m.in. metrykanci koronni, stąd nazwa kamienicy. W jej posiadaniu byli m.in.: od 1718 r. Andrzej Franciszek Cichocki, a na początku XIX wieku Walenty Skorochód-Majewski. Skorochód-Majewski uruchomił w kamienicy drukarnię sanskrycką. W 1944 r. została ona całkowicie zniszczona. Podczas odbudowy nie zrekonstruowano czwartego piętra.
Kamienica Pod Okrętem - powstała w 1642 r., przebudowywana, zwieńczona płaskorzeźbą przedstawiającą okręt.
Kamienica Salwator - Pod Chrystusem Zmartwychwstałym - wybudowana w 1632 r. dla Jakuba Gianottiego. Po wojnie restaurowana. Podczas odbudowy attyki nie przywrócono jej poprzedniego wyglądu. Nadużycia konserwatorskie polegały na zastąpieniu figury Chrystusa obeliskiem, a św. Weronika (popiersie znajdujące się u podstawy grzebienia) nie trzyma, tak jak to było pierwotnie, chusty, a tarczę z maską martwego mężczyzny.
Kamienica Cechu Szewców - pochodząca z XVI wieku. W 1799 r. kupiona przez cech szewców i zaadoptowana na jego siedzibę. W 1944 r. spłonęła, zachowały się jedynie elewacje. Po wojnie wyburzona, w 1954 r. odbudowana. Obecnie jest siedzibą Muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych im. Jana Kilińskiego.
Kamienica Jana Kilińskiego - pochodzi z XVIII wieku, własność m.in. Jana Kilińskiego, zmarłego w niej w 1818 r. W 1916 r. umieszczono na niej tablicę upamiętniającą Kilińskiego. Podczas II wojny światowej całkowicie zniszczona i następnie zrekonstruowana.
Źródło - artykuł w Wikipedii,
autorzy: wikipedyści,
licencja: GNU FDL,
Źródło - artykuł w Warszawawikia,
autorzy: wikiapedyści,
licencja: GNU FDL,
