Zgoda na pliki cookie

Nasza witryna wykorzystuje pliki cookie, aby zapewnić wygodę przeglądania i dostarczać informacje. Przed dalszym korzystaniem z naszej witryny zgadzasz się i akceptujesz naszą Politykę plików cookie i prywatność

STARTWydarzeniaAktualnościDodaj firmęKonkursy
 

Informacje o Wesołej

Wesoła to dzielnica Warszawy, włączona do miasta 27 października 2002, wcześniej oddzielne miasto. Leży w południowo-wschodniej części miasta i graniczy z warszawskimi dzielnicami Rembertów i Wawer. Dzielnica posiada powierzchnię 22,6 km2.

Granice Wesołej:

  • od północy z Zielonką
  • od południa z gminą Wiązowna
  • od zachodu z dzielnicami Rembertów i Wawer
  • od wschodu z Sulejówkiem.

Osiedle Wola Grzybowska:

Początkowo folwark i osada należąca do gminy Okuniew. Legenda o pochodzeniu nazwy głosi, iż jej właścicielem był starosta warszawski – Grzybowski. Co najmniej od początku XX wieku własność księcia Emanuela Bułhaka. Według spisu z 1931 r. na terenie Woli Grzybowskiej były 52 domy. W czasach II wojny światowej poważnie zniszczona, odbudowana, w 1968 r. włączona do miasta Wesoła.

Osiedle Wesoła-Centrum:

Tereny obecnego osiedla Wesoła-Centrum należały ok. 500 lat temu do dóbr wsi Długa, a w XVII w. – do gminy Okuniew. Początki osadnictwa są związane z budową Kolei Terespolskiej. W Wesołej powstała wówczas platforma przeładunkowa dla wojska rosyjskiego, która z czasem stała się przystankiem kolejowym. Wokół niego powstawały domy urzędników, kolejarzy, tramwajarzy, a także letnisko. W 1918 r. osiedle przybrało nazwę Wesoła. Dalszy rozwój wiązał się ściśle z Warszawą. Według danych z 1931 r. w Wesołej było 70 budynków mieszkalnych. Pod koniec lat trzydziestych nastąpił burzliwy rozwój budownictwa willowego, czemu sprzyjał klimat i walory krajobrazowe osiedla.

Osiedle Groszówka:

Nazwa Groszówka pochodzi od niskiej ceny ziemi – 20 kopiejek (popularnie 1 grosz) za łokieć gruntu. Piaszczyste gęsto zalesione pagórki utrudniały rozwój osadnictwa na tym terenie, ale dzięki temu współcześnie większość ulic przypomina leśne aleje, a całość jest jakby parkiem.

Osiedle Grzybowa i Zielona:

Grzybowa w XVII w. była niewielką osadą, której rozwój warunkował trakt z Grochowa do Stanisławowa, przy którym stała karczma o nazwie Zielona. W spisach z 1827 r. Grzybowa miała zaledwie trzy domy i dwunastu mieszkańców. Natomiast wokół karczmy zaczynała rozwijać się osada Zielona.

W 1895 r. Zielona była wsią w powiecie warszawskim, w gminie Okuniew, o powierzchni 245 mórg z 68 mieszkańcami.

W 1795 r. Austriacy wystawili tu komorę celną. Był to murowany, klasycystyczny budynek, zburzony w 1944 r. Grzybowa i Zielona od lat 30. z biednych osad przekształciły się w pokaźne osady letniskowe, wchodzące w skład gminy Wawer.

Dzisiaj są to piękne osiedla położone wśród lasów między dwiema wydmami parabolicznymi. Na jednej z nich znajduje się "Kamień Piłsudskiego", upamiętniający ćwiczenia polowe Polskiej Organizacji Wojskowej 29 kwietnia 1917, w których uczestniczył brygadier Józef Piłsudski.

Osiedle Stara Miłosna:

Stara Miłosna jest najstarszym osiedlem Wesołej, której udokumentowana historia sięga XIV w. Była to wieś szlachecka. Pierwotna nazwa to Milosina, następnie Miłośnia, Miłośna – aż do Miłosnej.

Przez Miłosną wiódł trakt, którym przeganiano stada bydła, a także wożono zaopatrzenie dla Warszawy. Przy trasie istniały liczne karczmy oraz "domy pocztowe", czyli zajazdy. W I połowie XIX w. właścicielem dużej części ziem Miłosnej był książę Ksawery Drucki-Lubecki, ówczesny minister skarbu, który miał tu letni pałacyk zniszczony w trakcie bitwy pod Olszynką Grochowską.

Następnie dobra Miłosnej przeszły w ręce Rychłowskich, a na przełomie XIX i XX w. uległy parcelacji. W Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego z 1885 r. czytamy – "na dobra Miłosny składały się folwarki: Miłosna, Borków, Kaczydół i Żurawka, nomenklatury: Pohulanka, Janówek i Zakręt oraz osada Zakręt". Ponadto Miłosna "posiada stacyą drogi żelaznej warszawsko-terespolskiej, a w odległości 17 wiorst od Warszawy jest była stacya pocztowa przy drodze bitej".

Podczas I wojny światowej w 1915 r. wojska niemieckie przejęły rosyjską linię obrony, przebiegającą przez pasmo wydm Starej Miłosnej, tworząc linię obronną zwaną Bruckenkopf Warschau (Przedmoście Warszawy). W latach międzywojennych Stara Miłosna staje się prosperującą miejscowością letniskową z uzdrowiskiem borowinowym dla dzieci "Nasza Chata" i lotniskiem szybowcowym. Duże zniszczenia spowodowała II wojna światowa. W latach 1952-1957 miejscowość była siedzibą gminy Wesoła (tzw. dzielnicy powiatu).

Od końca lat 80. nastąpiła intensywna rozbudowa osiedla i przyrost mieszkańców. Powstała zabudowa wielorodzinna oraz jednorodzinna (przed przemianami ustrojowymi nazwa osiedla miała brzmieć "Osiedle 50-lecia PRL"). Obecnie, kolejne domy jednorodzinne zaczynają naruszać granice Mazowieckiego Parku Krajobrazowego.

Od momentu wcielenia Wesołej do Warszawy (2002) postępuje budowa infrastruktury (drogi, kanalizacja), a także sukcesywnie rozwija się transport publiczny. Na osiedlu działa Stowarzyszenie Sąsiedzkie Stara Miłosna, biorące m.in. udział w wyborach samorządowych. W roku 2005 osiedle liczyło 13000 mieszkańców, z czego 6098 było zameldowanych.

Osiedle Plac Wojska Polskiego:

Do I wojny światowej przy starej drodze stanisławowskiej istniał duży kompleks koszarów dla potrzeb wojsk carskich, w czasach II Rzeczypospolitej przekształcony w zaplecze poligonowe. W maju 1939 przeniesiono z Torunia 2 Dywizjon Pomiarów Artylerii, dla którego wybudowano sztab, budynek orkiestry i WAK-u, a także trzy budynki mieszkalne. W czerwcu 1946 do koszar przeniesiono Szkołę Oficerów Informacji w związku z czym obiekt został objęty ścisłą tajemnicą.

Od 1957 w koszarach stacjonował 1 Pułk Piechoty 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Na terenie jednostki wybudowano wiele bloków,szkołę podstawową, amfiteatr, ogród działkowy "Zachęta", pawilon handlowy, Klub "Kościuszkowiec". Powstaje tam nowa kaplica, która będzie się znajdować na terenach starych basenów.

Osiedle liczy 2000 mieszkańców i stanowi teren otwarty.

Źródło - artykuł w Wikipedii,
autorzy: wikipedyści,
licencja: GNU FDL,