Ząbki
Pierwotna nazwa miejscowości brzmiała Wola Ząbkowska. jednak sama osada ma dzieje znacznie dłuższe, sięgające XVI w. Szesnastowieczne źródła podają, że wieś królewska Wola Ząbkowska leżała na piaszczystym i bagnistym gruncie na skraju Puszczy Słupskiej. Od roku 1580 Wola Ząbkowska zmieniła nazwę na Ząbki.Właścicielami miejscowości była rodzina Platerów. W 1635 r. Ząbki nawiedziła wielka powódź spowodowana wylewami Wisły.
Korzystniejsze warunki dla osadnictwa zaistniały w XVII i XVIII w. Przyczyniły się do tego poważne przemiany gospodarczo-społeczne w okresie oświecenia i szybki w tym czasie rozwój Warszawy. W 1795 r. w wyniku III rozbioru Polski Ząbki znalazły się w zaborze pruskim.
Dalszy rozwój miejscowości przypada na I połowę XIX w. Lepsza była również łączność komunikacyjna z Warszawą. W latach osiemdziesiątych XIX w. liczba mieszkańców wzrosła do 600. Ząbki wchodziły wówczas w skład dóbr rodziny hrabiowskiej Ronikerów. W okresie powstania listopadowego w latach 1830-31 na terenie wsi stacjonowało wiele jednostek polskich pod dowództwem generała J. Chłopickiego. Ząbki stanowiły wówczas przedpole bitwy pod Olszynką Grochowską.
Pod koniec XIX w., hrabia Roniker buduje w Ząbkach 2 cegielnie i kolejkę wąskotorową w kierunku Bródna, co pozwoliło na zatrudnienie wielu osób i umożliwiło wywóz cegły. W 1862 r. uruchomiona została kolej żelazna z Warszawy do Petersburga, która spowodowała napływ ludności i ożywienie gospodarcze. W tym również roku powstała pierwsza szkoła. W 1903 r. z inicjatywy Warszawskiego Towarzystwa Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Umysłowo i Nerwowo Chorymi, we wsi Drewnica utworzono Szpital Psychiatryczny funkcjonujący do dziś.
W 1912 r. rozparcelowano część majątku hrabiego Ronikera wg projektu konkursowego prof. Tadeusza Tołwińskiego i rozpoczęto tworzenie "miasta-ogrodu". Ta idea urbanistyczna została zrealizowana tylko częściowo. Po I wojnie światowej powstało Nadleśnictwo Drewnica.
W 1920 r. w czasie wojny z bolszewikami na terenie Ząbek zorganizowano tymczasowy szpital dla rannych, uczestników bitwy pod Ossowem. Wielu żołnierzy zmarło z powodu odniesionych ran i zostało pochowanych na cmentarzu w Ząbkach. W przeddzień bitwy ksiądz Ignacy Skorupka odprawił mszę świętą na wzgórzu przed kościołem.
W okresie międzywojennym ożywiło się budownictwo murowane w oparciu o miejscowe cegielnie. Do dziś zachowało się kilka obiektów o wartości zabytkowej. Zbudowano willę dla generała Sikorskiego, generała K. Sosnkowskiego, wiceprezydenta Warszawy M. Jankowskiego i wielu innych osobistości, również ze świata kultury.
W 1927 r. powstał klub sportowy "Ząbkowia". W związku z częstymi pożarami pustoszącymi Ząbki, w roku 1925 utworzono Ochotniczą Straż Pożarną. Pod koniec lat 30-tych Ząbki liczyły 3000 mieszkańców. W 1934 r. rozpoczęła działalność agencja pocztowa, a w 1935 r. doprowadzono do części Ząbek elektryczność.
Druga wojna światowa przerwała budowę szkoły i budowę kościoła parafialnego. Okupacja hitlerowska trwała od 14 września 1939 r. do 13 września 1944 r. przynosząc duże straty dla Ząbek. Mieszkańcy aktywnie uczestniczyli w walce z okupantem. Po wojnie nastąpił dalszy rozwój Ząbek.
W 1967 r. Ząbki otrzymały prawa miejskie. Następował dalszy rozwój miasta, wzrosła liczba ludności, głównie napływowej. Obok kilku nowych bloków mieszkalnych zaczęło się rozwijać budownictwo jednorodzinne. W ostatnich latach została zakończona gazyfikacja i telefonizacja.
W 2000 r. w Ząbkach, przy ul. Powstańców, dla okolicznych mieszkańców utworzono nową parafię. Proboszczem tej parafii został ks. Sylwester Ciesielski, dotychczasowy wikariusz parafii Miłosierdzia Bożego w Ząbkach. W nowej parafii zbudowano kaplicę i dom dla proboszcza.Uroczyste poświęcenie placu pod budowę świątyni, odbyło się w dniu 24 września 2004 r.
Historia Szpitala Drewnica
W 1889 roku z inicjatywy Pelagii Popławskiej powstało Towarzystwo Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Umysłowo Chorymi. Wspomagało ono finansowo rodziny chorych, opłacało koszty leczenia i dążyło do utworzenia własnego szpitala.
W tym celu Towarzystwo wystąpiło z propozycją przejęcia opuszczonych baraków po schronisku dla dzieci żołnierskich we wsi Drewnica. Miejscowe władze nie wyraziły zgody, mimo to nie zaprzestano starań o pozyskanie siedziby. W 1902 roku na mocy ukazu carskiego Towarzystwo uzyskało zezwolenie na zakup baraków wraz z piętnastoma morgami ziemi i tak powstał szpital "DREWNICA" zwany w tamtych czasach zakładem.
Uroczyste otwarcie i poświęcenie zakładu odbyło się w maju 1903 roku. Początkowo były to dwa baraki, jeden dla kobiet, drugi dla mężczyzn, w sumie dla 24 chorych. Liczba chorych stale rosła i zakład powiększał się. Pierwszym dyrektorem był dr Karol Rychliński, kierował zakładem przez 30 lat. Przy zakładzie było gospodarstwo rolne, które dostarczało warzywa, owoce i mleko.
Jeden z pawilonów szpitala powstał z funduszy zarządzanych przez Eugenię Kierbedź a zapisanych na cele społeczne przez jej męża Stanisława Kierbedzia (bratanka inżyniera Stanisława Kierbedzia).
W czasie II wojny światowej szpital znalazł się na linii frontu podczas oblężenia Warszawy i zamienił się w szpital wojenny, a w 1944 roku został doszczętnie ograbiony przez Niemców, co bardzo pogorszyło jego sytuację finansową.
Od 1948 roku placówka podlegała Ministerstwu Zdrowia, a następnie Wydziałowi Zdrowia i Opieki Społecznej Miasta Stołecznego Warszawy obejmując opieką Pragę Północ i Pragę Południe oraz 3 powiaty: wołomiński, otwocki i nowodworski.
W 1998 roku Szpital uzyskał osobowość prawną i od tego czasu podlega samorządowi województwa mazowieckiego.
Źródło - artykuł w Wikipedii,
autorzy: wikipedyści,
licencja: GNU FDL,
Urząd Miasta Ząbki
Historia Ząbek
Miejscowość założona w połowie XVI wieku, od 1956 roku otrzymuje status osiedla, prawa miejskie od 1967 roku. Podwarszawski ośrodek mieszkaniowy. W 1912 rozstrzygnięto konkurs na Miasto Ogród Ząbki, który wygrał projekt Tadeusza Tołwińskiego. Osada miał powstać na gruntach należących do Feliksa hr. Ronikiera, plany te pokrzyżował wybuch I wojny światowej. W 1918 roku powstał pierwszy drewniany kościół i utworzono parafię.Pierwotna nazwa miejscowości brzmiała Wola Ząbkowska. jednak sama osada ma dzieje znacznie dłuższe, sięgające XVI w. Szesnastowieczne źródła podają, że wieś królewska Wola Ząbkowska leżała na piaszczystym i bagnistym gruncie na skraju Puszczy Słupskiej. Od roku 1580 Wola Ząbkowska zmieniła nazwę na Ząbki.Właścicielami miejscowości była rodzina Platerów. W 1635 r. Ząbki nawiedziła wielka powódź spowodowana wylewami Wisły.
Korzystniejsze warunki dla osadnictwa zaistniały w XVII i XVIII w. Przyczyniły się do tego poważne przemiany gospodarczo-społeczne w okresie oświecenia i szybki w tym czasie rozwój Warszawy. W 1795 r. w wyniku III rozbioru Polski Ząbki znalazły się w zaborze pruskim.
Dalszy rozwój miejscowości przypada na I połowę XIX w. Lepsza była również łączność komunikacyjna z Warszawą. W latach osiemdziesiątych XIX w. liczba mieszkańców wzrosła do 600. Ząbki wchodziły wówczas w skład dóbr rodziny hrabiowskiej Ronikerów. W okresie powstania listopadowego w latach 1830-31 na terenie wsi stacjonowało wiele jednostek polskich pod dowództwem generała J. Chłopickiego. Ząbki stanowiły wówczas przedpole bitwy pod Olszynką Grochowską.
Pod koniec XIX w., hrabia Roniker buduje w Ząbkach 2 cegielnie i kolejkę wąskotorową w kierunku Bródna, co pozwoliło na zatrudnienie wielu osób i umożliwiło wywóz cegły. W 1862 r. uruchomiona została kolej żelazna z Warszawy do Petersburga, która spowodowała napływ ludności i ożywienie gospodarcze. W tym również roku powstała pierwsza szkoła. W 1903 r. z inicjatywy Warszawskiego Towarzystwa Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Umysłowo i Nerwowo Chorymi, we wsi Drewnica utworzono Szpital Psychiatryczny funkcjonujący do dziś.
W 1912 r. rozparcelowano część majątku hrabiego Ronikera wg projektu konkursowego prof. Tadeusza Tołwińskiego i rozpoczęto tworzenie "miasta-ogrodu". Ta idea urbanistyczna została zrealizowana tylko częściowo. Po I wojnie światowej powstało Nadleśnictwo Drewnica.
W 1920 r. w czasie wojny z bolszewikami na terenie Ząbek zorganizowano tymczasowy szpital dla rannych, uczestników bitwy pod Ossowem. Wielu żołnierzy zmarło z powodu odniesionych ran i zostało pochowanych na cmentarzu w Ząbkach. W przeddzień bitwy ksiądz Ignacy Skorupka odprawił mszę świętą na wzgórzu przed kościołem.
W okresie międzywojennym ożywiło się budownictwo murowane w oparciu o miejscowe cegielnie. Do dziś zachowało się kilka obiektów o wartości zabytkowej. Zbudowano willę dla generała Sikorskiego, generała K. Sosnkowskiego, wiceprezydenta Warszawy M. Jankowskiego i wielu innych osobistości, również ze świata kultury.
W 1927 r. powstał klub sportowy "Ząbkowia". W związku z częstymi pożarami pustoszącymi Ząbki, w roku 1925 utworzono Ochotniczą Straż Pożarną. Pod koniec lat 30-tych Ząbki liczyły 3000 mieszkańców. W 1934 r. rozpoczęła działalność agencja pocztowa, a w 1935 r. doprowadzono do części Ząbek elektryczność.
Druga wojna światowa przerwała budowę szkoły i budowę kościoła parafialnego. Okupacja hitlerowska trwała od 14 września 1939 r. do 13 września 1944 r. przynosząc duże straty dla Ząbek. Mieszkańcy aktywnie uczestniczyli w walce z okupantem. Po wojnie nastąpił dalszy rozwój Ząbek.
W 1967 r. Ząbki otrzymały prawa miejskie. Następował dalszy rozwój miasta, wzrosła liczba ludności, głównie napływowej. Obok kilku nowych bloków mieszkalnych zaczęło się rozwijać budownictwo jednorodzinne. W ostatnich latach została zakończona gazyfikacja i telefonizacja.
W 2000 r. w Ząbkach, przy ul. Powstańców, dla okolicznych mieszkańców utworzono nową parafię. Proboszczem tej parafii został ks. Sylwester Ciesielski, dotychczasowy wikariusz parafii Miłosierdzia Bożego w Ząbkach. W nowej parafii zbudowano kaplicę i dom dla proboszcza.Uroczyste poświęcenie placu pod budowę świątyni, odbyło się w dniu 24 września 2004 r.
Historia Szpitala Drewnica
W 1889 roku z inicjatywy Pelagii Popławskiej powstało Towarzystwo Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Umysłowo Chorymi. Wspomagało ono finansowo rodziny chorych, opłacało koszty leczenia i dążyło do utworzenia własnego szpitala.
W tym celu Towarzystwo wystąpiło z propozycją przejęcia opuszczonych baraków po schronisku dla dzieci żołnierskich we wsi Drewnica. Miejscowe władze nie wyraziły zgody, mimo to nie zaprzestano starań o pozyskanie siedziby. W 1902 roku na mocy ukazu carskiego Towarzystwo uzyskało zezwolenie na zakup baraków wraz z piętnastoma morgami ziemi i tak powstał szpital "DREWNICA" zwany w tamtych czasach zakładem.
Uroczyste otwarcie i poświęcenie zakładu odbyło się w maju 1903 roku. Początkowo były to dwa baraki, jeden dla kobiet, drugi dla mężczyzn, w sumie dla 24 chorych. Liczba chorych stale rosła i zakład powiększał się. Pierwszym dyrektorem był dr Karol Rychliński, kierował zakładem przez 30 lat. Przy zakładzie było gospodarstwo rolne, które dostarczało warzywa, owoce i mleko.
Jeden z pawilonów szpitala powstał z funduszy zarządzanych przez Eugenię Kierbedź a zapisanych na cele społeczne przez jej męża Stanisława Kierbedzia (bratanka inżyniera Stanisława Kierbedzia).
W czasie II wojny światowej szpital znalazł się na linii frontu podczas oblężenia Warszawy i zamienił się w szpital wojenny, a w 1944 roku został doszczętnie ograbiony przez Niemców, co bardzo pogorszyło jego sytuację finansową.
Od 1948 roku placówka podlegała Ministerstwu Zdrowia, a następnie Wydziałowi Zdrowia i Opieki Społecznej Miasta Stołecznego Warszawy obejmując opieką Pragę Północ i Pragę Południe oraz 3 powiaty: wołomiński, otwocki i nowodworski.
W 1998 roku Szpital uzyskał osobowość prawną i od tego czasu podlega samorządowi województwa mazowieckiego.
Źródło - artykuł w Wikipedii,
autorzy: wikipedyści,
licencja: GNU FDL,
